روز هفتم محرم

1- حضرت موسی به نبوت مبعوث شد

موسی بن عمران بن یصر بن قاهث بن لاوی بن یعقوب (ع) با اهل و عیال و اموال خود از مدین خارج و رهسپار مصر می گردید پبی در بیابان سینا پیاده شدند و هوا سرد بود ، به فکر آتش افتاد ، موسی از دور نوری مشاهده کرد به خیال اینکه آتش است عصا را بدست گرفته به طرف (طور) نور آمد شاید بتواند آتش تهیه کند.

خطاب رسید «إنّی أنا ربُّکَ فَاخلَع نَعلَیکَ إنَّکَ بِالوادِی المُقَدَّسِ طُوی وَ اَنا اَختَرتُکَ فَاستَمِع لِما یُوحی» (طه 9 الی آخر 36).

موسی ! من پروردگار تو هستم ، کفشت را از پای بیرون آر زیرا در مکان مقدسی قرار گرفتی ، من تو را به پیامبری برگزیدم ، پس بشنو آنچه وحی می شود ، البته نیست غیر از من معبود به حق ، پس مرا عبادت کن و نماز بر پا دار (و دو معجزه به موسی عنایت شد).

 1. موسی در دستت چیست؟ عرض کرد آن عصای من است ، خطاب رسید به زمین انداز ، موسی عصا را به زمین انداخت بصورت مار در آمد و می خزید ، فرمود آنرا بگیر و نترس همان عصا خواهد بود.

2. دستت را از گریبان بیرون آر نور سفید و صاف خارج می شود ، با این دو نشانۀ پروردگار به مصر پیش فرعون برو ، عرض کرد پروردگارا شرح صدر و قلب نیرومند به من عنایت فرما و کار را آسان کن و گِره از زبانم بردار تا قول من نافذ باشد و با برادرم هارون پشتم را محکم کن و او را به من برسان ، خطاب رسید: قد اُوتیتُ سُؤلک یا موسی (ای موسی دعایت مستجاب و آنچه خواستی داده شد).

 http://eslamdl.loxblog.com

2- آب را به روی اهلبیت (ع) بستند (61 قمری)

امروز از ابن زیاد ملعون به عمر بن سعد نامه رسید به این مضمون: یا بن سعد! میان حسین و آب فرات حائل شو و کار را بر ایشان تنگ بگیر و نگذار یک قطره آب بنوشند چنانکه به عثمان کردند ، ابن سعد همان وقت عَمرو بن حجاج را با پانصد سوار بر شریعه موکّل گرداند. عطش بر امام و اصحاب کرام غالب شد ، برادرش عباس را فرا خواند و با سی نفر سواره و بیست نفر پیاده شبانه با 20 مشک به طلب آب فرستاد ، عمرو بن حجاج سرکردۀ موکّلین آب فریاد زد شما کیستید؟ نافع جواب داد منم پسرعموی تو آمدم آب بیاشامم ، گفت بخور گوارا باد ، نافع گفت: وای بر تو می گویی من آب بخورم ولی حسین و اهلبیتش تشنه بمیرند ، عمرو گفت راست گفتی اما به ما دستور داده اند مانع شویم ، نافع به اصحاب گفت داخل فرات شوید ، عمرو هم فریاد زد مانع آنها شوید و بجنگید ، عده ای از اصحاب جنگ می کردند و عده ای مشکها را پر می نمودند و کسی از اصحاب امام کشته نشد و آب را به خیام رساندند و اهلبیت آب خوردند.